Yellowstone: Topattractie met bottleneck

We zijn in Yellowstone! Eerst maar op zoek naar een kamer gegaan. Omdat het overnachtingsadressenboek (goed Scabble-woord)in Amerika jammer genoeg niet de prijzen vermeldt, dit in tegenstelling tot Canada, dit een toeristengebied is en wij niet bereid zijn om al te veel te betalen, was het wel even zoeken. Tot onze schrik was het hardstikke druk, terwijl ons verteld was dat juni nog een rustig maand is. Niet voor Yellowstone dus! Twee gratis parkdagen en veel Amerikanen die door de recessie in eigen land vakantie houden, worden als redenen genoemd. Hoe het ook zij, het lukte ons nog wel om een kamer te boeken. Daarna zijn we een uurtje het park in gegaan, ter verkenning en hebben we ook het dorp wat doorgekuierd. Veel toeristenzaken. Grote foto's en schilderijen met beren, wolven, elanden enz... de meeste wel heel mooi, maar wij hebben geen plaats meer aan onze wanden. Daar hangen al foto's die wij zelf genomen hebben, mijn schilderijen en natuurlijk hebben we hier en daar ook een plekje ingeruimd voor de kinderen en (vooral) de vier kleinkinderen.
Ons parkuurtje was ook bedoeld om voor de komende nachten in het park drie overnachtingen te boeken. Dat bleek dus niet te kunnen. Ik vroeg om de prijsklasse tot ca. 100 dollar. De dame die mij hielp vertelde enthousiast dat ze nog wel een kamer had van 560 dollar! Met Bas zijn pensioen en mijn Centrum voor Dienstverleningsalaris is dat echter ver boven onze macht en vooral ook boven onze wil.
Ons werd aangeraden het morgen nog eens te proberen. Misschien waren er annuleringen. Enigszins gedesillusioneerd vertrokken we naar ons onderkomen om daar dan maar een nacht bij te boeken. Dat bleek dus ook niet meer te kunnen, want de kamer was gereserveerd. We moesten voor de komende nacht genoegen nemen met een tweepersoonsbed, terwijl we de eerste nacht een veel grotere kamer hadden met twee flinke bedden. Het zij zo!

Dus een goede raad voor iedereen die in juni (volgend jaar) naar Yellowstone wil. Via internet van te voren de overnachtingen bespreken!

Nadat we wat boodschappen e.d. hadden gedaan, reden we 's morgens naar de gate. Nou ja, gaatje is een betere uitdrukking. Er stond al een zeer lange rij auto en campers te wachten om door die ene intree te komen. Zo'n beroemd park en dan een onnozel hokje (er zijn vier gates, maar het is een groot park). We hebben een uur staan wachten. Na ca. een half uur kwam men op het idee, de auto's die al een intreebewijs hadden (voor een week of jaar) uit de rij te laten. Wij hadden nog geen pas en de parkwachtster zeimet typisch Amerikaans enthousiasme :"Just a few minutes" .een half uur later waren wij aan de beurt. Dat zou ik als huisvrouw toch veel handiger regelen, te beginnen met een hokje erbij. Dit is echt van de gekke!

Maar eenmaal binnen de parkgrenzen was het leed snel geleden. Zeker toen de zon door de bewolkte lucht brak. Het bleef nog wel koud, vanwege een forse wind, maar daar kan je je op kleden.
We zagen watervallen, grazig groene weiden, bergbeken, verschillende soorten herten, bizons, een coyote, een beer in de verte en een beer met jong dichterbij. De laatste twee leverden een opstopping op. De auto's mochten er niet (meer) stoppen en de lopenden (waaronder ik) moesten onderaan een helling tegenover de plek hun foto's nemen. Dat viel niet mee, want moeder en kind zaten tussen en achter de bomen. Met moeder is het wel gelukt, maar dochter of zoon zat in het hoge gras, dus dat lukte niet.De beste foto heeft Bas overigens vanuit de auto genomen, want hij heeft een veel vastere hand als het op onderwerp-dichbij halen aankomt.
Ook bijzonder terassen met stoom, kleuren (van mineralen) e.d. en oeroude basaltgesteenten in gebergte trokken aan ons oog voorbij. Kortom, te veel om te vermelden.

Het is ons intussen ook gelukt om toch voor de komende twee nachten te boeken in het park. De eerste nacht hebben we een kamer (zonder eigen douche) in de oude Faitfull Inn en de tweede nacht daar in de buurt in een eenvoudiger onderkomen.