De tafelberg, een kuitenbijter!

Ik zit uitgeteld op de bank! Nou ja, vooral mijn benen zijn uitgeteld, maar mijn handen willen nog wel, dus even een berichtje. We zijn vandaag richting Tafelberg gereden en gingen er eigenlijk al vanuit dat de lift niet zou werken. Het waait hier sinds gisteren langs de kust namelijk ontzettend hard. Dat schijnt vaak voor te komen. Maar dat betekende wel, dat je moet gaan klimmen, als je naar de top wilt en natuurlijk heen en terug. Dat viel niet mee, zo'n 650 meter min of meer recht omhoog klimmen in 2 1/2 uur. Doordat ik de laatste jaren wat asmatisch ben en door de nasleep van de radiotherapie, heb ik minder conditie dan twee jaar geleden. "De leeftijd!" zullen jaargenoten zeggen, maar Bas is ouder en heeft nog een hele goede conditie. Altijd sportman geweest, dat is nog te merken! Een troost, wij waren de oudsten van degenen die de klim deden (We kwamen zo'n 15 personen tegen)en kwamen ook boven. Wat opviel was de bloemenpracht tijdens de klim. Op de Tafelberg alleen al komen ca. 1500 plantensoorten voor. Dat is meer dan in Engeland en Ierland tezamen.
Boven een prachtig uitzicht, soms met flarden wolken die dan weer wegtrokken, was onze beloning. Aan onze voeten lag Kaapstad met voor de kust Robbeneiland en natuurlijk de Atlantische en Indische oceaan. We moesten ons wel schrap zetten, want anders waaiden we over de rand! De bewolking nam fors toe, toen we weer naar beneden klommen. Bas deed dienst als "blindegeleidehond" door zijn schouder te bieden als steunpunt, omdat ik tijdens het dalen door vermoeiheid wat wankel op mijn benen stond.
Maar we kwamen weer veilig beneden.

Gisteren, zondag, reden we eerst via de kust en daarna langs wijngaarden naar Stellenbosch. Ook hier in het duingebied vele kleurige bloemen. Wij genieten!
Onderweg wijn beproefd, waaruit blijkt dat ik geen kenner ben. De goedkopere wijn, vond ik het lekkerst. In Stellenbosch geraakten we op een terrasje van een Nederlander, die hier sinds 15 jaar met plezier woonde. In S is weinig sprake van criminaliteit. Het is een welvarend dorp met een overwegend blanke bevolking en zo'n 1500 Nederlanders. Er staan ook nog behoorlijk wat prachtige huizen, kerken (en kanonnen) uit de VOC-tijd. En natuurlijk Nederlandse straatnamen.
Op de terugweg wilden we een brandystokerij aandoen (ik ben een liefhebster van brandy en vooral cognac), maar die was vanwege de zondagsrust gesloten.

Tot slot nog iets over de prachtige oorspronkelijke afrikaanse taal, die me aan vlaams doet denken. Als het rustig gesproken wordt is het redelijk goed te volgen en lezen (hardop) lukt goed. Twee producten uit de reclamefolder: Grondboontjesboter (pindakaas) en discreetbroekievoerings (inlegkruisjes!)wil ik jullie niet onthouden.