Achtergebleven gebied?

Gisteren ging de bootreis naar Klein Bonaire voor de derde keer niet door. Nu waren de wolken geen spelbreker, maar bleek er een cruiseschip te liggen. Die komen zo'n drie tot vijf keer per week aan en dan braakt zo'n schip 3000!!! mensen, meestal Amerikanen uit, die per taxi, busje of ander rijdend materiaal zich over het eiland verspreiden. Een aantal gaat duiken of snorkelen op KB. Toen we bij de boekingsdame aankwamen was er mogelijk nog we ruimte aan boord, maar dat hing af van de omvang van de passagiers. De A-touristen bekijkend, besloten we dat het voor ons veiliger was om te wachten tot de volgende dag. (Te) stevig, vrolijk (of opzichtig, het is maar waar je van houdt) gekleed, melkwitte kuiten, meestal een te klein hoedje op en een te grote zonnenbril. (Deze beschrijving geldt trouwens ook voor Engelsen, maar die brengen minder gewicht op de schaal.)
Tijdens de leegloop van zo'n groot schip is het wel even een wandelfile op de boulevard, maar verder?
Geen betaald parkeren, geen verkeersfile en bovenal....niet een verkeerslicht op dit (ei)land! Achtergebleven gebied? Nou nee, best modern hier, maar op genoemde punten prettig achtergebleven.

Eerst maar even wat "Bakker Stam"brood gehaald, want wij willen best ver van huis, maar eten het liefst ons eigen brood. En hier smaakt het ook zo, dus prima!
Daarna weer een ander snorkelplekje gezocht, 's middags wat thuis gerelaxed en andermaal ging ik naar ons "eigen" snorkelplekje, terwijl Bas het modem van de tv weer op ging halen, wat we 's morgens weggebracht hadden. Terwijl ik daar zo lag te snorkelen, raakte mij iets bruins aan de oppervlakte. Ik schrok "me rot"! Het bleek een hond, die naar de kant zwom, bijna dwars over me heen. De eigenaars hadden nog geroepen, maar ja, dat hoor je niet als je oren half in het water zitten. Zowel zij als ik moesten er achteraf om lachen.
Bas kwam terug met het modem en zo kon het gebeuren dat we 's avonds als echte tv-verslaafden De Wereld draait door zaten te kijken en wat verder volgde. Na een week geen tv kijken, mocht dat ook wel weer. Wel gek overigens, om zo ver van huis te zitten en dan gewoon Ned 1, 2, 3 enz te kunnen kijken.

Ik denk dat wij thuis ook aan de airco moeten. Als dame op leeftijd heb ik vooral 's avonds gruwelijke last van opvliegers. Thuis ga ik dan soms maar even bij de buitendeur staan, maar hier druk ik op de aircoknop, heerlijk, even een frisse wind.....Opvlieger weg, airco uit.
Voor Bas is die koude wind overigens niet zo prettig, maar ja, hij moet ook iets van mijn vrouwelijk lijden meemaken.

Klein Bonaire, grote klasse!

Vandaag was het dan eindelijk zover. Met acht anderen stapten we op de boot, die ons afzette op een bepaald punt, vanwaar we al snorkelend, twee uur lang langs het rif een richting op zwommen, waar we vervolgens weer opgehaald werden. Een schitterende ervaring, twee zeeschilpadden gezien, Baracuda's en vele andere zwemmende creaturen. We zagen ook mooie soorten koraal, vooral hersenkoraal, gedeeltelijk nog intact, maar jammer genoeg weinig annemonen, geen zeekomkommers en kleine kokerwormen. Al met al toch een aanrader, vooral ook vanwege de vissenrijkdom, al moet je wel aardig kunnen zwemmen zo'n twee uur lang met al die beweegelijke golfjes en golven.

De schipper die ons wegbracht, hoefde terug maar vier mensen mee te nemen en na het afzetten van een stel, had hij alle tijd om rustig te varen en gezellig te babbelen. Hij was van oorsprong Canadees, zijn vrouw Deens en ze runden het bootvervoer (drie boten) naar KB. We hebben gezellig nog een biertje met hem gedronken en even de wereldproblemen besproken. De oplossingen zijn onder de wuivende palmbomen met een goed glas eigelijk makkelijk te bedenken!

's Middags kregen we bezoek van een vriend van de huiseigenaar, die dacht dat hij al weer thuis was. Had tot enkele maanden geleden in Barendrecht gewoond.Soms lijkt het of iedereen van hier al eens een poosje in Nederland gewoond heeft. Voor de jongeren geldt nog steeds dat Nederland voor hen het land met de onbegrensde mogelijkheden is.

Vanavond uit eten geweest in het Argentijnse cafe, gerund door een Nederlandse. Hier waren we al eens eerder geweest. Ze serveerde zo'n goede en grote Argentijnse hamburger met garnituur, dat ik het niet op kon. De meeste horeca-eigenaars zijn trouwens Nederlanders (de vastelanders, zoals ze hier soms zeggen, want de Antillianen zien zichzelf ook als Nederlander). Zowel deze vriendelijke dame, als enkele andere ondernemers die we gesproken hebben, vinden hier een goed belegde boterham.

Nog enkele dagen en dan zit het er al weer op. Bas gaat zaterdagnacht de huiseigenaar van het vliegveld halen. Wij vertrekken dan 's avonds rond zeven uur. Toch nog maar even ervan genieten!
Voor de gretige lezer: Er volgt dus nog een slotakkoord!