Overleden

Hier het laatste bericht dan maar weer. Over onze dagindeling valt niet zo veel meer te schrijven.
Slapen, eten, snorkelen, relaxen/lezen,visa versa.
Wat lezen wij zoal? Ik vooral reisverhalen, zoals De wind in mijn wielen van Josie Dew, 2 travelers, Lonely Planet pakt uit. Verder: Gesloten cirkel van Robert Goddard, Het veilige huis van Nicci French. Bas volgt dit traject in grote lijnen, maar hij heeft ook nog de Eos (Belgisch natuurwetenschappelijk blad) en Computeridee bij zich en nog enkele andere bladen waar we nog niet aan zijn toegekomen, dus dat lezen we in het vliegtuig.

Vannacht regende het en vanmorgen was er veel bewolking. Toch kan het dan gebeuren dat een klein uurtje later het weer zeer zonnig is. We konden wel wat bewolking gebruiken want het huis en de buitenboel (tegels rondom) moeten natuurlijk spik en span opgeleverd worden. (Al heb ik wel het idee, dat ik de meeste huizen schoner achterlaat dan onze gasten het mijne, maar dit strekt mij tot eer, Toch?)
De was gedaan, dus morgen alleen nog even het bed verschonen.

Nu even naar de titel van deze aflevering. Wij maakten jong geluk mee. In een van de cactussen zat een klein duifje (die heb je hier in allerlei soorten) te broeden. Enkele dagen geleden werd daar een tweeling geboren. Je zag de babies per dag groeien. Echter, vanmorgen keek Bas weer even hoe het ging in de cactuskraamkamer en toen waren de jonkies weg! Aan uitvliegen waren ze nog lang niet toe. We denken dat ze opgegeten zijn door (diamant)hagedissen of door andere vogels. Katten zie je hier niet veel en die klimmen zomaar niet in zo'n stekelige cactus. De natuur is hard!

Vanavond gingen we als afsluiting Creols eten, lopend buffet. Wel smakelijk, maar er was niets allochtoons aan. Stoofvlees, vis, kippenboutjes, lekker allemaal, maar Hollands gekruid. Het was wel gezellig, want we zaten bij een ander Nederlands echtpaar uit Spijkenisse. Als je de hele dag samen bent, dan is het ook wel eens leuk om met een andere tafelgenoot te babbelen.

Bas gaat vannacht om ca. 5 uur de huiseigenaar van het vliegveld halen. Dat is hiervandaan zo'n 10 minuten rijden. Zijn vrouw is nog op familiebezoek en komt later. Ze belde vanmiddag (was al elders) en vroeg om het telefoonnummer van onze buren/broer/schoonzus, want haar man had vanaf Schiphol gebeld. Hij had zijn tasje met o.a. zijn paspoort niet bij zich. Hij dacht dat het in onze auto was blijven liggen. Dat klopte, zo meldde onze schoonzus per mail. Terwijl zij het eruit haalde, stopte er al een familielid met een auto, die vervolgens het bewuste waardetasje onmiddelijk naar Schiphol bracht. Hopelijk was het nog op tijd, anders gaat Bas voor niets zo vroeg zijn bed uit.
Wij vertrekken pas morgenavond en worden op onze beurt weer door de eigenaar weggebracht. Dit is dus mijn laatste reismelding.

In april gaan we een week naar Istanboel (ook woningruil)maar dan blijft de laptop thuis.
De hele maand juni zijn we in Canada. O.a. een schoolvriend van Bas bezoeken en we gaan ook naar het Yellostonepark in Amerika. Dan gaat de laptop wel weer mee en als het mogelijk is, wordt er weer geschreven. Dat schrijven is vooral mijn behoefte. Wie het leuk vindt, leze het!

PS: Ik voeg nog een foto bij van de overleden babieduifjes en nog een ander plaatje. Dan zit ik weer op tien. (zonder bijbetaling de toegestane hoeveelheid per reis.)

Groet Geri de Lange-Mes (en Bas)