Verkeerde weg

Na een koude nacht op een goede stretcher scheen 's morgens de zon er lustig op los. Onze benen waren weer toe aan een nieuwe uitdaging, dus we besloten na een stevig gebakken eieren-met-bacon ontbijt om de wandelschoenen maar weer eens aan te trekken voor een tocht van ca. 4 uur (heen en terug) naar de waterval. Onderweg schitterende bloemen gezien en gefotografeerd. De echte bloementijd waar dit deel van Zuid-Afrika om bekend is, is in augustus, maar nu viel er ook nog genoeg te zien. Het was wel weer "up and down"klauteren, maar wie de tafelberg op en af geweest is zeurt niet over zo'n tochtje. We hebben al heel wat watervallen gezien en onze ervaring is dat het soms gaat om "valletjes", maar deze mocht er toch zijn! We zijn op onze tocht geen mens tegengekomen dus we hadden de schoonheid voor ons alleen.
Eenmaal terug op de camping besloten we na enkele uren lui lezen om toch nog even in de auto te stappen en naar een uizichtpunt te rijden. Wel "hobbelweg, zandweg", maar gelukkig geen "gat in de dijk". Zie bijgevoegde foto!
Toen we bij schemering de camping weer opreden constateerden we verbaasd dat deze volgelopen was met jonge gezinnen. Naast ons kwamen vier vaders te staan die op dit "vaderweekend" met zichtbaar plezier de zorg voor vijf jonge kinderen deelden. Het was deze avond beduidend luidruchtiger toe dan een dag eerder, maar dat was wel gezellig.

Na genoten nachtrust (ik ben wel een intervalslaper en wordt zeker zo's vijf keer wakker op een nacht) besloten we de tent af te breken, naar de kust te rijden en via de kustlijn naar Kaapstad terug. We stopten rond de middag in Clamwilliam en en bestelden een maaltijd op de plaatselijke markt bij twee stevige dames. Blijkbaar dachten ze dat we de hele middag de tijd hadden, want toe ik na enige tijd vroeg hoe lang het ging duren, bleken onze kippenpoten net op de braai geworpen. Omdat Bas al iets in verbrande staat langs had zien gaan en we geen van beiden houden van "aangebrand en half gaar, stop in je mond en eet maar" vroegen we ons geld terug aan de zichbaar teleurgestelde dames.

Richting kust was een prachtige tocht, maar daar ging het fout. Ik had niet gezien dat de plaatsnaam op de kaart het linker stipje toebehoorde en niet het rechter en zo kon het gebeuren dat we de verkeerde kant op reden, zonder dit in eerste instantie te merken. Daar was de weg opgebroken en na enig wachten vervolgden we onze steeds slechter wordende weg. Uiteindelijk bleek, dat na het "reparatiedeel" de rest ook dirty road was. Toen ik mijn vergissing ontdekte waren we al zo'20 km slecht wegdek verder. Ik wilde wel terug, want via deze weg konden we eigenlijk niet meer naar de kust, maar Bas had geen zin in keren, dus na enige discussie vervolgden we deze route. (Deze info is speciaal voor onze kinders:"Ja jongens, we zijn het nog steeds niet verleerd, tijdens vakantie ruzien over de juiste weg") Dat hield wel in dat we nog zo'n 40 km min of meer slecht wegdek onder de wielen kregen, voordat we weer op de verharde baan reden. Toen was de lucht intussen ook betrokkenen even later vielen de eerste regendruppels. Weer aangekomen op de route waarop we heen ook gereden hadden, keerden we naar Kaapstad terug.Daar wipten we bij een Kaapse snacktent aan voor Fish en chips, op Engelse wijze, zo bleek. Ik kon nog net voorkomen dat er azijn over gegoten werd. De vis was heerlijk, maar de Engelsen, die hier later kwamen dan den Hollanders, hadden de Hollandse wijze van patat bakken beter over kunnen nemen. De als sponzen volgezogen frieten, waren o.i. niet te eten. De volgende keer dus Fish without chips!

Vanmorgen om 8 uur ging de telefoon. Bas lag nog te slapen! De neef van vrienden van ons belde voor een afspraak voor morgen. Hij verwacht ons om 10 uur in zijn zomerhuis in Onrus. Dat betekent dat we voor achten moeten vertrekken. Blijkbaar is neef Tom een ochtendmens en heeft hij plannen om de dag met ons goed te vullen. Hij is gids, dus wij hebben daar goede verwachting van. Nadere info volgt dus!