Zo dom als een kolibrie

Gisteren dichtbij gebleven (echt ver weg kan je op dit eiland overigens niet gaan. Het is ca. 40 km lang en ca. 20 km breed. We reden anderhalve km naar de dichtsbijzijnde kust en hebben daar ons snorkelgeluk succesvol beproefd. Prachtige vissen gezien. Opvallend dat er flink wat grote en kleine vissen te zien zijn, maar niet veel van het middenformaat. Ik zag een groepje van zeven "vissen" die hun staart wat vreemd hielden. Dichterbij gekomen bleken het prachtige purperkleurige en met "gouden"stippen bezwaade inkvissen te zijn, in mijn bijzijn verschillende keren verkleurden. Ik had al een murene gezien, maar die kon ik niet meer terugvinden om aan Bas te tonen, maar dez octopusjes bleven k(l)eurig op hun plek, zodat ook Bas ze kon bewonderen. Nadat we teruggereden zijn voor de lunch beproefden we ons geluk 's middags op een andere plek. Daar zagen we weer andere schoonheden, maar het water was er zo woelig, dat het moeilijk was om niet op het koraal of de kust te worden geworpen met de golfslag. Vermoeien en ook wel wat eng zwemmen!
Toen wij thuis lekker zaten te lezen onder het afdak van de waranda, vloog er een kolibrie onder dit afdak, die de terugweg -dus even wat lager gaan vliegen en dan de vrijheid weer tegemoet- niet meer kon vinden. Doordat ze zo'n zeer snelle vleugelslag hebben, raken ze heel erg snel vermoeid. Bas is nog op een ladder geklomen met bezem en al, om te proberen hem naar de juiste uitgang te leiden, maar het mocht niet baten. Het was triest om de strijd aan te zien. Uiteindelijk viel hij min of meer naar beneden, waar hij met zijn pootjes omhoog bleef liggen. Zie bijgaande foto
Echter, een moment later zag hij toch kans om weg te vliegen. Hopelijk heeft hij het gered.

Groente kweken is slavenarbeid

Vanmorgen hebben we weer een andere snorkelplaats bezocht. Deze lag naast het vliegveld en de kerosinelucht was - boven water - goed te ruiken. Wel kon je er heerlijk in de schaduw zitten en dat was de reden dat we hiervoor kozen. Eigelijk zouden we vandaag naar Klein Bonaire gaan, maar ondanks onze beschermende maatregelen, waren we toch beiden behoorlijk rood geworden van de dag ervoor. Bas wilde de tocht dus uitstellen totdat dit weer wat weggetrokken is. Vooral ook, omdat er op KB geen bomen zijn er ook geen parasollen worden verkocht of verhuurd. (Volgens Bas een gat in de markt). Ook hier weer veel te zien, maar door de allom aanwezige wind (die het weer wel zeer aangenaam maakt) wat golverig.
's Middags gingen we op zoek naar een persoon, waarover we gelezen hadden in een van de toeristische boekjes. Hij wilde bewijzen dat op Bonaire allerlei groenten en fruit(bomen) kunnen groeien en is rond 1980 in deze omgeving gaan wonen met zijn gezin met zeven kids, om een tuin op te zetten. Nu verkoopt hij groenteplanten aan particulieren en probeert hij (met Nederlandse subsidie) de mensen warm te krijgen voor een eigen groentetuin.

We werden enthousiast begroet en de heer Morales liet direct zijn bezigheden in de steek om ons zijn kas met planten te laten zien.
Ik had me al verbaast over het feit dat ik nergens groente-fruittuintjes gezien had, terwijl en genoeg grond om de huisjes ligt, er bevloeiingsmogelijkheden mogelijk zijn en de groente duur is.
Volgens Morales'uitleg had dit alles te maken met de slaventijd, toen de eilanders tuinen moesten bewerken. Nu weigeren ze het (ook voor zichzelf) te doen. Jammer, want Morales kas laat zien dat er veel mogelijk is. Hij probeert van alles en gaat door met datgene wat lukt. Hij wijt het "niet willen" ook aan de gemakzuchtige aard van zijn mede-eilandgenoten. "Ze wachten gewoon tot moeder-Koninkrijk geld stuurt als er wat nodig is. Daar is het Koninkrijk toch voor, is hier de gedachte" (Zijn woorden, niet de mijne).Toch ziet hij door de economische crisis een keer in deze houding en komen de laatste tijd juist eilandbewoners hem opzoeken en vragen hoe ze een tuin moeten beginnen.
Bas leerde er ook hoe hij een kokosnoot open moest slaan met een machete. Hij had hier achter het huis al een mislukte poging gedaan, maar nu bleek, dat het in de breedte slaan nooit lukt.
De verse kokosmelk is door de Antilliaanse bakbanaansoep gegaan, die ik voor het avondeten gemaakt had. Smaakte lekker!
Morgen bak ik nog even een Antilliaans bananenbrood. Thuis kom ik de laatste tijd niet aan bakken toe, maar hier wel!