Ieder land heeft zijn eigen ding

Canada, het land van oneindige vlakten, bergen, meren, bossen enz.... maar ook hier geldt voor veel dingen:"Zo zijn onze manieren...."
Ik schreef al eens over de trage Amerikaanse rijstijl. Sommigen noemen het relaxed, maar als ik zie dat mensen als een vertraagde opnamme op een oversteekplaats aanrijden! Als ze in de verte iemand zien die wel eens over zou KUNNEN steken komt men in slowmotion op een oversteekplaats aanrijden. In gebieden waar weinig mensen wonen kan dit nog wel, maar als we dit doen in Nederland, komen we op een dag in een stadsomgeving niet ver. Bij veel kruisingen staat een stopbord. Wij waren gisteren 's avonds aan het wandelen en liepen langs een verlaten school in afgelegen gebied. Zelfs daar stopte een auto voor het bord, terwijl er in de wijde omgeving geen sterveling te zien was (op ons na, maar wij liepen buiten zijn blikveld. Zo'n reactie doet mij aan een robot denken, die zelf niet meer kan oordelen. Zelfs Bas, toch een toonbeeld van burgelijke gehoorzaamheid, vond dit behoorlijk overdreven.
Deuren afsluiten, vaak met een indrukknopje, soms van binnen iets aan de knop draaien, zodat hij van buiten in het slot valt, soms de sleutel linksom, een andere keer rechtsom, er valt geen staat op te maken. Bij de wc's houdt ik vaak mijn voet ervoor, omdat ik de deur niet gesloten krijg.
Brood: gelukkig wordt er veel heerlijk brood verkocht en gezoet brood, zoals in Amerika ben ik nog niet tegengekomen. Het gebak bijv. vruchtenyoghurt zijn hier zelfs minder zoet dan in Holland.
Etensprijzen: Je kan hier goed buiten de deur eten. In sommige fastfoodzaken zijn ook heerlijke salades en gevulde wraps te krijgen. Bostonpizza is zo'n zaak en er is een hamburgertent (B en W of C?) zijn heerlijke vader-moeder-oom-tiener enz hamburgers te koop die m.i. veel lekkerder zijn dan die van de Mac D. Ja, wij zijn inmiddels experts! Voor de verandering eten we ook nogal een bij een chinees en een enkele keer kiezen we een cabin met kookgelegenheid.

Jasper

Na Lake Louise reden we vorige week via de bekende Icefieldroad naar het Jasperpark. De bergen
werden hier nog hoger en er lag (nog) meer sneeuw op. We stopten op bijna alle uitzichtpunten en het aantal foto's op beide camera's liep schrikbarend op. Gelukkig kunnen we ze 's avonds op de laptop zetten. Dan is het "kijken en vergelijken". Meestal maken we thuis ieder een eigen selectie en gezamelijk kiezen we uit die selectie zo'n 130 foto's voor netwerkvertoning. Dat is nog een hele klus, maar daar beleven we beiden nog napret aan.
We kwamen langs twee bekendste gletsjers die langs de route liggen. Je kan tot de rand lopen en er op met een soort rupsbandenvoertuig. Erheen lopen, vonden wij voldoende belevenis. Ook was te zien hoe de gletsjer zich in de loop van de laatste tientallen jaren teruggetrokken heeft. Verrassend genoeg zijn er hier in de Rockies ook nog ca. 35 gletsjers die al jarenlang aangroeien.
Toen we weer verder reden, zagen we een kudde moeflons en zo'n 30 km later riep ik "beer!" Onderaan een helling liep Bruintje Grizzly wat te scharrelen! Uit de auto met de camera's! Maar Bruin kwam de helling op! Ik holde toch terug naar de auto, want beren kunnen flink gang maken. Bas bleef nog even klikken, terwijl ik intussen achter het stuur was gaan zitten en al in de achteruitstand stond, klaar om mijn geliefde te redden van de berenklauwen, mocht dit nodig zijn!
Beer sukkelde de weg over, keek nog even om naar Bas, die gelukkig afstand had genomen en verdween toen aan de overzijde in het struikgewas.
Daarna zagen we nog enkele berggeiten, dieren die moeilijk te spotten zijn volgens de kenners.
Laat in de middag reden we Jasper binnen en arriveerden bij de besproken B en B.
(Van ieder gebied is een boek met overnachtingsadressen te krijgen.) Bespreken is in juni meestal niet nodig, maar soms doe ik dit toch uit voorzorg.)
De beheerder bleek een jongen van ca. 20 jaar, die op dit huis van een oudere - aan de plaatjes en teksten te zien zeer godsdienstige- dame paste. Ook verbleef er nog een Nederlandse jongen, die hier in januari gekomen is en nu een baan heeft als raftingbegeleider.
Doordat beide jongens de hele dag weg waren, hadden wij het huis voor ons alleen. Dat beviel wel. We haalden avondeten in huis en zaten heerlijk op het balkon te eten.
We verbleven op dit adres drie nachten.

's Anderen daags reden we naar een kabelbaan, hier cabeltram genoemd en lieten ons naar ca. 22.00 m vervoeren. We liepen er nog 600 m bij en genoten van de klim en de vergezichten. '
's Middags verpoosden we langs een meer, want het was intussen zo'n 26 graden geworden. Tot nu toe hebben we op onze rondreis prachtig weer gehad. 's Morgens is het wolkenloos en in de loop van de middag komen de wolken, wat voor het maken van foto's soms wel mooier is.

Na de twee grote attracties gezien te hebben, besloten we het stuk naar Lake Louise terug te rijden en daar af te slaan naar het Glacier National Park. Doorrijden was ook mogelijk, maar dan werd de ronde wel erg groot, omdat er geen tussenwegen zijn vanwege het gebergte.