"Lekker bezig"

Ook al zijn we nu weer in ons tijdelijke huis, dat wil niet zeggen dat we hier de hele dag op de bank zitten. Daar was de ticket toch wat te duur voor. De tijd wordt nuttig besteed.
Eergisteren hebben we weer een klimpoging gewaagd door de Ridgepeak te beklimmen. Een van de bergtoppen rondom de tafelberg. In de trailinformatie stond, dat we "a torch plus matches and candle" mee moesten nemen voor de grotten. Een torch hadden we niet en lucifers en een kaars leken me wat middeleeuws, dus namen we mijn "mijnwerkerslampje" mee (heb ik altijd bij me als ik elders slaap. Ik weet 's nachts een vreemd licht niet te vinden en veiligheid voor alles!) en een zaklamp. Overbodige ballast, zo bleek later, want we zagen onderweg wel wat grotten, maar blijkbaar misten we degene waar je licht voor nodig had. De route was trouwens zeer slecht bewegwijzerd en het was vooral te danken aan Bas zijn logische redeneringen wat betreft hoogtelijnen op de kaart, dat we uiteindelijk toch de goede route vonden, die wel prachtig te noemen was en gelukkig wat minder zwaar dan de tafelberg (vooral in afstand). De start zorgde wel voor zorgen, want we waren nog maar net onderweg, toen we een papier op een steen bevestigd zagen, waarop stond, dat we bedacht moesten zijn op rovers, die dit gebied onveilig maakten. "Geen zaken van waarde bij je dragen" luidde de boodschap. Waar laat je dan je twee fototoestellen, verrekijker en je portemonee met creditkaart, die je onderweg gebruikt en bij je hebt? We besloten ter plekke dat ik de helft van het geld in mijn bh zou doen, de portemonee met de rest ging onder Bas zijn kleding op zijn rug en de creditkaart verdween in een geheim binnenzakje.(De volgende keer dat we klimmen laten we dit toch grotendeels thuis. Dan maar boodschappen doen op een andere dag.)Bas droeg als altijd zijn zakmes bij zich, gaat er nog altijd van uit dat hij nog heel wat mans is en is (als brandweerman)niet bang aangelegd (maar de jaren gaan tellen). Toch waren we er niet helemaal gerust op. Gelukkig ontmoetten we tegenliggers, waaraan we vroegen of ze iets verdachts gezien hadden. Een van hen was uit de omgeving afkomstig en zij wist te vertellen, dat deze boodschap opging voor enkele weken geleden. De laatste week had ze er niets meer over gehoord. Dus vervolgden wij onze weg met meer gemoedsrust en dat geniet beter!

Daags erna besloten we het weer eens hogerop te zoeken, met dien verstande dat we noordelijk gingen met de auto om langs de kust een vogel-natuurpark aan te doen en daarna naar een fossielenpark te rijden. Hier kan ik kort over zijn: In het vogelpark zagen we vooral schildpadden. Zelfs zoveel, dat we goed op de weg moesten letten, om ze te omzeilen. Dat gaf niet, want verder viel er niet zoveel op te letten. Buiten de "gewone" vogels als meeuwen en reigers viel er niet zoveel te beleven. Bij het fossielenpark konden we aansluiten voor de excursie. (Die volgens internetinfo een half uur later zou zijn, dus we hadden geluk.) De begeleider was een boeiend verteller, die door zijn interesse voor fossielen, langzaam doch zeker van zijn scheppingsgeloof af was gevallen.
Na het fossielenpark reden we weer terug, de conclusie trekkend, dat dit wel leuk was, maar samen met het natuurpark de lange rit (heen en terug 350 km) niet waard. We besloten daarom via een kleine omweg nogmaals een bezoek te brengen aan Stellenbosch en daar o.a. eens in Samie Se Winckel te gaan kijken. Dat leverde een leuk, bijgevoegd plaatje op.

We hebben besloten vanaf nu vooral in de buurt te blijven, want in en rond Capetown zijn ook nog heel wat highlights te bezoeken en dat scheelt benzine (68 eurocent per liter) en tijd. Het is ook te warm voor veel inspanning, want inmiddels is de temp. opgelopen tot 30 graden. Na een lekker ontbijtje buiten op ons beveiligde binnenplaatsje, ging het richting eco-kaaswinkeltje, ons door de buurvrouw aanbevolen. (Ze kwam dit gisteren aanbevelen en wij vonden, dat we moeilijk konden zeggen dat we er niet geweest waren.)De kazen waren lekker en de eigenaresse een hartelijke vrouw. Toen ze hoorde dat wij uit Nederland kwamen en via een woningruil in CT verbleven, vroeg ze serieus of wij volgend jaar misschien met haar wilden ruilen. (Ze had een prachtig huis in een goede buurt, maar voor volgend jaar hebben wij andere ruilplannen.)
Daarna verlegden we onze koers naar de wereldberoemde Wijnerij Constantia, die 250 jaar oud is en gebouwd door de Nederlandse gouverneur van de VOC, Simon van der Stel. Wij kennen de VOC-historie inmiddels goed. Op Bas z'n 60ste verjaardag kreeg hij een box met vier dvd's over de verrichtingen van de VOC wereldwijd. Elke avond bekijken we een van de 15 afleveringen. (Iets waar we thuis niet aan toe zouden komen.) Gisterenavond bekeken en beluisterden we het Kaapse VOC-verhaal.
Na een rondleiding door de kelders, proefden we verschillende wijnen, die bekend staan om hun excellente kwaliteit. Wij genoten!

Kindertehuis

Maar ik kwam niet alleen naar Kaapstad om te genieten. Ik wilde er ook een kindertehuis bezoeken en dat deden we vanmiddag. In dit tehuis, dat niet ver hiervandaan ligt, wonen veertig meisjes van 3 tot 21 jaar. Wij zijn vier jaar geleden enkele dagen in een kindertehuis geweest waar onze dochter werkte. Dat was op een groot terrein, met dieren, speelplaats, zwembad, schooltje en begraafplaatsje. Een dorpje op zich en vergeleken met dit tehuis welvarend te noemen. Dat was hier wel anders! We werden begroet door een groepsleidster en rondgeleid door de oudste 21 jarige bewoonster. Later spraken we met de jonge directeur. Ik kreeg de indruk dat er echte hartelijkheid en gezelligheid onderling was en hield er een heel goed gevoel aan over! Het voert in dit verhaal te ver om alles erover te vertellen, maar wie geintereseerd is, kan mij mailen voor meer info. Ik kom later hier ook nog op terug. Ik was zo onder de indruk dat ik er iets mee wil gaan doen. Over de invulling denk in nog na.