Ik ben rugbyfan!

Na een relaxed daagje moest het er toch nog een keer van komen! De beklimming van de Leeuwenkop die tegenover de Tafelberg ligt. Het was wederom een warme dag, zeker om te klimmen en er was weinig wind, dus het was zwaar en zweten! Hier geen angst voor rovers, want er waren ondanks het hete weer redelijk veel klimmers op de berg, en dat lokt dieven niet aan. Wederom een mooie, maar vermoeiende tocht met onderweg weer veel te zien van wat hier groeit en bloeit. Vreemd genoeg zie je dan toch soms weer bloemen, die je elders nog niet gezien hebt. Omdat de tocht startte met een rondgang om de berg, gaf dit ook prachtige wisselende vergezichten.

De wordcup Rugbyfinale

Eenmaal weer onderweg naar huis, zagen we veel auto's rijden, met de ZA-vlag wapperend in top. Passeerden ze een andere vlaggenwagen, dan werd er luid getoeterd. 's Avonds zou namelijk de wereldcupwedstrijd gestreden worden tussen de Springbokken van Zuid-Afrika en Engeland. Wij gingen er dus rond negen uur ook maar voor zitten. Wat een spanning!!! Wat een mannen!!! Een wonder dat er in deze sport geen doden vallen! Iemand gewond? Vlug een flink stuk hoofd in het verband gewikkeld en spelen maar weer! Zonder helm! gaan de koppen omlaag, ruggen krom en als stormrammen gaan de sportvijanden elkaar te lijf. Ruig, verhit, maar zeer spannend om naar te kijken. Ik vond dit veel leuker dan voetbal, dus vanaf nu ben ik Rugbyfan!
En de Springbokkanjers wonnen!

Englisch Breakfast

Vanmorgen stonden volgens afspraak onze vriend Tom en zijn vrouw Ann op de stoep. Na de kennismaking met Ann, stapten we in hun auto en reden naar het momument van Cecil Rhodes. Hij was de oprichter van de Beers Company, die voor 5 miljoen pond de rijkse diamantmijn ter wereld opkocht en zijn stempel zwaar drukte op de handel daarvan. Het monument was naar mijn smaak te groots en pompeus, maar passend bij Rhodes, naar wat ik van hem gelezen heb. We wilden in het nabijgelegen restaurant met een terras met schitterend uitzicht, buiten een Englisch Breakfast nuttigen. Het was op die plek echter zo winderig en nevelig dat we binnen aten, bij een brandend haardvuurtje, dat wel gezellig stond maar gelukkig geen warmte gaf. Toen we na het ontbijt wegreden, was het een kilometer van deze plek weer zonnig en warm. We reden naar de woning van Tom en Ann en dronken daar een kop koffie om vervolgens naar de hier zeer bekende Tolweg Chapman's Peakroad te rijden. Omdat de weg gerepareerd wordt kan er maar een gedeelte van gereden worden, dus kost dit nu tijdelijk niets. Er zit wel een werkneemster in het tolloket, die een intreebiljet geeft, wat je dan vervolgens bij de terugweg weer in moet leveren. Waarom? Niemand weet het. Een vorm van werkverschaffing, lijkt mij. Zo vinden sommigen ook hun eigen baan. Onderweg wordt bij stoplichten de krant of straatkrant verkocht, maar ook speelgoed en vandaag al shirtjes met de wereldcupwinnaars erop! Of er komt iemand aan je raamje, met de vraag of je nog (bijv. snoepjes)afval hebt. Dat geef je dan aan hem, met wat geld voor dit werk en hij deponeert het dan voor je in de afvalbak (of elders!)
De Chapmans's road was een schittende panoramische route, maar bovendien zagen we onderweg dichtbij onder de rotskant walvissen springen! Dat blijft bijzonder.
Daarna dronken we bij thuiskomst nog een glas en namen hartelijk afscheid van elkaar.
Omdat Tom ons nog de route over de Lowrypass en langs de kust aanbevolen had en we nog maar twee dagen hadden, besloten we die 's middags te gaan rijden. Wederom een prachtige tocht met als slagroom op de taart een groep bavianen op het parkeerterrein. Enkele aanwezigen waren daar uitgestapt om het uitzicht te bewonderen, maar hadden hun ramen open gelaten. Opeens verschenen de apen en klommen via het raam in de wagen en pakten wat etenswaren die ze vervolgens buiten de auto heerlijk op gingen zitten eten. Schrik voor de autobezitters en hilariteit voor de omstanders allom en een mooi fotomoment (nou ja, moment, tien minuten!) voor mensen als Bas. Ik bleef in de auto en kreeg een aap vlak voor de lens. Bas maakte verschillende plaatjes, maar door een vreemde handeling op de computer zijn die vooralsnog zoek. Dus mijn foto is bijgevoegd.

Het dagelijkse leven

Wie 's morgens tussen half acht en half negen op de weg rijdt, is getuige van de uittocht van het zwarte werknemers. In grote groepen komen zij over braakliggende veldjes en uit stegen aangelopen, meestal een warme muts op (met 30 graden!). Een deel van hen stapt in de overvolle busjes en de rest loopt, soms hele afstanden, naar het werk. Vanaf half vijf zie je de busjes weer leegstromen en worden de wegen weer donker bevolkt.
Wie oppervlakkig rondkijkt in Kaapstad ziet een welvarende stad, die de derde wereldproblemen achter zich gelaten heeft. Maar wie verder kijkt, ziet andere zaken. Zo ligt in een prachtig natuurgebied aan de kust een gigantische sloppenwijk. Zo ver het oog reikt, hutten van oude planken met plastic en andere afval. Er worden volop woninkjes gebouwd, maar het zal nog jaren duren voordat iedereen een echt huis(je) heeft.

Na het bovenstaande geschreven te hebben, gebeurde er iets dramatisch. Ik wilde even iets anders opzoeken, maakte deze bladzijde klein en klikte per ongeluk iets verkeerds aan. Alles weg en met geen zoekprogramma meer te vinden. Toen werd er gebeld dat degene die ons weer naar het vliegtuig zou brengen niet kon. Toen we vervolgens besloten nog een COV-aflevering te gaan kijken, bleek, dat we ze allemaal al gezien hadden. Toen ben ik maar naar bed gegaan. Vanmorgen was het tot onze verbijstering zwaar bewolkt. Zelfs de natuur leek mee te werken aan de neergaande lijn, maar.... Toen ik vanmorgen de computer ter hand nam om toch dit verhaal te schrijven en klikte op "verhaal schrijven" kwam mijn verhaal weer tevoorschijn. We hebben gisterenavond alsnog gereageerd op Tom's aanbod om ons naar het vliegtuig te brengen. De VOC-dvd' bleken echt bekeken, dus daarover geen positief nieuws, maar de zon schijnt al weer tussen de wolken door!
We hebben via de compu zes weerstations bekeken, die allemaal een verschillende voorspelling deden voor de komende dagen en we geloven de beste dus: tot en met woensdag zon! Wij gaan nu Kaapstad nogmaals verkennen.